بازیهای آسیایی تهران

این روزها، حال و هوای بازیهای زمستانی ونکوور تداعی‌گر بازیهای آسیایی تهران شده، سی وشش سال پیش، تو بگو دیروز... تصاویر پس ذهن چنان شفافند که نه انگار ثلث قرنی بیشتر گذشته از آن روزهای شاد و قشنگ  

خواهرم، به عنوان قهرمان تنیس دانشگاه تهران، که یک سال بعد به المپیک دانشجویان مسکو هم اعزام شد، کمک داور بازیهای تنیس بود در باشگاه شاهنشاهی، یک سری کارت تماشاچی هم گرفته بود که به من داد. هر روز صبح زود به باشگاه می‌رفتیم و تا دیروقت شب آنجا بودیم. از ایران، غیر از قدیمی‌ترها مثل تقی اکبری، حسین اکبری، و صدیقه اکبری، همه از یک خانواده، جوان‌ترها هم شرکت داشتند در قسمت غیر تیمی. نامهایی که در خاطرم مانده و در عکس هم می‌بینم، منصور بهرامی، علی مدنی، کامبیز درفشی‌جوان، صفر خدایی، محرم خدایی، و برادران صالح. بازیهای فینال انفرادی خوب در خاطرم مانده، تقی اکبری ساعت دو بعدازظهر با هیرایی از ژاپن مسابقه داشت، هیرایی از چند روز قبل بازیهای تقی را از سکوها تماشا می‌کرد و نت برمی‌داشت، تقی خان اکبری اما، ظهر آن روز چلوکباب سیری نوش جان کرد و بازی را باخت

باز هم یک سال عقب‌تر می‌روم... مسابقات جوانان آسیا در امجدیه. زوج علی مدنی و منصور بهرامی نمایدگان ایران هستند. در قسمت تیمی بعد از هند دوم می‌شوند. در قسمت غیر تیمی، در انفرادی به مقامی قابل توجه نمی‌رسند، ولی در دوبل دوم می‌شوند. از همان موقع منصور بهرامی تمام روز را تمرین می‌کند و مرتب دور زمینها می‌دود. با همین جدیت و پشتکار، تنها ایرانی می‌شود که به مسابقات جایزه بزرگ راه می‌یابد و تا رنک زیر صد هم پیش می‌رود، پیش از آن که ارغوان رضایی، سی سال بعد ظهور کند و به رنک زیر پنجاه(1) دست یابد

در عکس، بعد از فینال دوبل که منصور و علی باخته‌اند و منصور بسیار غمگین است، خواهرم با کاپ مقام دوم سربه سر منصور بهرامی می‌گذارد تا هوایش عوض شود. من هم با استفاده از فرصت عکسی می‌گیرم از بازیکن محبوبم

توضیح (1) همین الآن رنکینگ این هفته را نگاه کردم، ارغوان بیست ویکم است... زنده باد