استاد فرامرز پایور هم به قافله بزرگانی پیوست که یکایک رفتند. خبر را در بی.بی.سی فارسی دیدم و اول صبح بسیار اندوهگین شدم. استاد پایور از محبوب‌ترین موسیقی‌دانان من در زمینه موسیقی ایرانی بود. . .هست
نبرد شوالیه‌ها را هرگز فراموش نمی‌کنم، آن گاه که در برنامه‌های گروه فرهنگ وهنر در تالار رودکی، استاد و محمد اسماعیلی با آچلراندوهای فی‌البداهه عجیب در رنگهای آخر کار، همه را به وجد می‌آوردند. در واقع تنها برنامه‌هایی که در تالار رودکی هم‌پای کنسرتهای ارکستر سنفونیک تهران و باله‌ها و اپراها با جدیت دنبال می‌کردم همین برنامه‌ها بود. اعتقاد داشتم فقط استاد پایور توانسته در ارکستراسیون چند صدایی موسیقی ایرانی موفق شود
باری، به قدری مطلب در باره استاد نوشته‌اند که گزاف است هر چه اضافه کنم، فقط خواستم بدانید، اگر هنوز جای دیگر ندیده‌اید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر