طالع نحس

وقتی که روز ششم از ماه ششم (ژوئن) از سال ششم (2006) برداشت جدید "طالع نحس" به روی پرده رفت، تصور و توقع غالب این بود که فیلمی باشد در نوع خود (ترسناک) بی نظیر یا کم نظیر، چرا که همه دستمایه‌های چنین موفقیتی را داشت، از داستان گرفته تا عنوان بهترین فیلم ترسناک تاریخ سینما برای برداشت قبلی سال هفتاد و شش، به علاوه امکانات دیجیتالی جدید تصویر و صدا، و به خصوص صدای دالبی دیجیتالی که سالن سینما را می‌لرزاند. چنین نشد

سی سال است که عدد 666 به روایت نسخه قدیم طالع نحس نشان شیطان قلمداد شده، آنجا که از آیه هجدهم فصل سیزدهم مکاشفات از کتاب مقدس(1) روایت شده که "هر آن که از ادراک برخوردار باشد می‌تواند عدد شیطان را به دست آورد، و آن 666 است." برداشت آن سال با اقتدار گرگوری پک و سایر بازیگران که در نبود امکانات دیجیتالی مجبور بودند عالی باشند، به راستی تماشاگر را بر صندلی سینما میخکوب می‌کرد، حتی وقار وحشتناک سگ محافظ پسر شیطان موقع راه رفتن، که با موسیقی جری گلداسمیت ترسناک‌تر هم می‌شد

بازی سرد و بی‌روح لیو شرایبر و جولیا استایلز اما، به حرکتهای کند و سرد دوربین اضافه شده و نتیجه کار فیلمی است که جز در دو سه صحنه تماشاگر نوجوان را به لطف صدای دالبی از جا نمی‌کند. شرایبر که تنها بازی در تریلوژی "جیغ" را به عنوان هنرپیشه درجه دو یا سه در کارنامه دارد، خیلی کمتر از حدی است که از جایگزین مدرن گرگوری پک انتظار می‌رفت. همین طور استایلز با سابقه تنها یک نقش اول درجه دو در "شاهزاده و من" هرگز نتوانسته هیجانی در نقش مادر دیمین برانگیزد. در این میان، فقط میا فارو در میان نسلهای پیشین شوری ایجاد می‌کند، نه به سبب بازی درخشان در نقش پرستار حامی پسرک در این فیلم، که با یادآوری نوستالژیک نقش اول فیلم "دختر رزماری" ساخته ارزشمند رومن پولانسکی، و دورتر، ایفای نقش آلیسون مکنزی در سریال تلویزیونی پیتون پلیس

بسیار سخاوتمندانه خواهد بود اگر به این فیلم دو ستاره داده شود از پنج، در حالی که روایت سی سال پیش این داستان بیشتر از چهار را شایسته است. به علاقه‌مند داستان طالع نحس توصیه می‌شود ویدیوی برداشت 1976 را تماشا کند و لذت ببرد

(1) Wisdom is needed here; one who understands can calculate the number of the beast, for it is a number that stands for a person. His number is six hundred and sixty-six. Revelation 13-18