کارن گومیو

اول بگویم که پست قبلی را که صدادار است، دیشب مستقیم از سالن سنتنیال فرستادم، برای آزمایش امکان جدید بلاگر، که از هر جایی می‌توان با تلفن، فایل صدا به بلاگ فرستاد، و راستش خیلی آسان‌تر از پست نوشتاری است. اضافه کنم این پست در قسمتی از کنسرت فرستاده شده که ناصرالدین شاه دوست داشت. حتما شنیده یا خوانده‌اید که وقتی شاه قاجار به اروپا سفر کرده بود در وین به کنسرتی دعوت شد، بعد از برنامه گفت اولین قسمت را بیشتر دوست داشته، که بعد معلوم شد منظور شریفشان قسمتی بوده که سازها را کوک می‌کنند! بگذریم

این دختر بیست وچهار ساله چه کرد با کنسرتوی می مینور مندلسون! کارن گومیو را می‌گویم، که در 1982 درتوکیو متولد شده، ولی در دو سالگی به مونترآل کوچ کرده است. و چه صدایی داشت سازش! یک نمونه کمیاب استرادیواری 1703 که یک حامی خصوصی ناشناس به عنوان امانت در اختیار کارن گذاشته است

از یک یا دو فالش در ورودی کنسرتو (که دست کارن به طرزی محسوس می‌لرزید و نشان از کمی عصبی بودن داشت) که بگذریم، کل اثر را به زیبایی تمام و با تسلط بی‌نظیر تکنیکی اجرا کرد. راستش بعد از سی وچند سال شنیدن این کنسرتو با اجرای دهها تکنواز، اولین بار بود که احساس کردم چقدر مشکل است، هم از نظر تکنیکی، و هم به سبب این که از معدود کنسرتوهایی است که سراسر آکنده از ملودیهای زیباست (حتما خیلی از قسمتهایش را می‌توانید با سوت بزنید) و لذا قشنگ از کار در آوردنش کار هر کسی نیست

البته در باب کار عالی استاد تاوی و صدای خارق‌العاده‌ای که از ارکستر در می‌آورد هم می‌توان ساعتها گفت و سطرها قلم زد، فقط در یک کلام بگویم عالی است، هم تاوی و هم ارکستر. خوشحالم که شهرم چنین ارکستر سنفونیکی دارد